De wereld in al zijn gedaantes roept bij Philip Hoorne gedichten, gedachten en waarheden op. Het kan de oorwurmen van ABBA betreffen, het lichaamsgewicht (gewicht is het summum van antibezit/ je wilt het echt niet hebben) maar ook de eigen familie (mijn moeder is een uitroep/ die tussen aanhalingstekens leeft). Hij grossiert in grimmige, soms ontluisterende regels die het lezen van deze bundel tot een belevenis maakt. Wie anders dan hij schrijft over de detentie van ananas en zijn naderende slacht of noteert dat 'lang een combinatie van afstand en traagheid' is? Philip Hoorne weet dat we ouder worden maar onze verlangens niet. Met alle middelen die hem ter beschikking staan verdicht hij de wrede, onbegrijpelijke, vaak ook lachwekkende wereld tot deze bundel. Hoge en lage cultuur komen daarbij samen om begrijpelijk te maken wat onbegrijpelijk is. De woorden die hij in het titelgedicht Het dikke meisje en de ziener schrijft verhelderen daarbij veel: dat liefde blind maakt liet hij onvermeld / omdat liefde nu eenmaal blind maakt DARWIN (fragment) tel uw geld en draag het naar de bank de bank zal het voor u verkwisten een zorg minder en wat voor een daar sta je dan naakt als een slak want kleren kosten geld je hebt het koud maar niet voor lang de beharing is gestart nog even en je draagt een vacht Philip Hoorne (Kortrijk, 1964) debuteerde in 2002 in de Sandwich-reeks onder redactie van Gerrit Komrij. Het dikke meisje en de ziener is zijn zevende dichtbundel. Verder publiceerde hij een verhalenboek en was hij de samensteller van een aantal poëziebloemlezingen. Over leven en werk van Philip Hoorne verscheen een monografie met als titel Wachten is het hele leven. Meer informatie is te vinden op zijn weblog Philip Hoorne Schrijft! De pers over eerder werk van Philip Hoorne: 'Spannend en tegelijk onnadrukkelijk, en dan is poëzie op haar best.' - Arie van den Berg in NRC Handelsblad 'De Vlaamse dichter Philip Hoorne schrijft een eigenzinnige soort poëzie, vaak laconiek, met esprit, vol rake observaties van het alledaagse, en met een kennelijk plezier in de taal en haar speelse mogelijkheden. Ook bij herhaalde lezing blijven zijn gedichten intrigeren en vermaken.' - Cees van der Pluijm voor NBD / Biblion 'De poëzie van Philip Hoorne drijft op de tegenstelling tussen het tragische en hilarische. Emoties en situaties zijn in dit universum altijd bitterzoet, de grote beladen thema's als dood en liefde worden geïroniseerd, vrolijkheid krijgt een schop van ernst.' - Cathérine De Kock in Poëziekrant
